آنچه از عرضه اولیه ۱۲ میلیارد دلاری شرکت زومیتو می توان آموخت؟

زومیتو هر دو این محدودیت ها را از بین میبرد. این شرکت با ارائه روش جدید، یعنی تحویل غذا درب منزل، بدون صرف زمان خیلی زیاد، مشکل اول را از بین برد و در ضمن با ارائه خدمات مانند ارائه نظر و پیشنهاد بعد از صرف غذا، سعی کرد تا فرهنگ مردم را نسبت به خوردن غذای که در آشپزخانه دیگری پخته شده، تغییر دهد. مردمی که تمایل کمتری به صرف غذا در رستوران داشتند، وقتی که متوجه شدند که افرادی در خانواده یا اطرفیانشان میتوانند به راحتی غذا سفارش دهند و نظر و پیشنهاد های خود را ارائه دهند، کم کم تغییر میکردند.

اگر چه نرم افزارهای غذا رسان برای خیلی از ما ممکن هست آشنا باشد، زومیتو که به طور بالقوه در حالت تغییر عادت غذایی تعداد زیادی از مردم است، به مانند اُوبر و اِیر بی اند بی، در حال تلاش برای رسیدن به این هدف هست. اُوبر به میلیون ها کاربر این امکان را می دهد که سوار غریبه ها شوند و حالا بیشتر از هر شرکت تاکسیرانی، راننده ماشین استخدام می کند. اِیر بی اند بی ماندن در خانه غریبه ها رو آسان کرده هست و حالا بیش از هر هتلی در دنیا، مکان سکونت برای مشتریان پیشنهاد می دهد. باید قدردان این شرکتها بود، مردم حالا دیگر نیاز ندارند که حتما خودشان آشپزخانه، ماشین و یا خانه داشته باشند برای این که بخواهند از زندگی شان لذت ببرند. این مالکیت های مشترک مجازی برای مردم ارزش ایجاد می کند و در واقع با بهبود استفاده از دارایی و کاهش هزینه های ناشی از مالکیب دارایی، این ارزش ها ایجاد میشود.

موتور جست وجوی گوگل، اِیر بی ان بی، یِلپ، اُوبر، لینکدین و فیسبوک یک ویژگی مشترک دارند. آنها مدل های مجازی مقیاس پذیر دارند که میتوانند با کمی افزودن روی پایه دارایی آنها به طوری قابل توجهی بزرگ شوند. این شرکت ها برخلاف شرکت هایی مانند فورد، تارگت، هستند که نیازمند زمین و کارخانه و مرکز توزیع و یا انبار برای بزرگ شدن هستند. به عبارتی دیگر، شرکت های فناوری میتوانند عایدی و صورتهای مالی خود را با کمی تغییر در صورت ترازنامه گسترش دهند. زومیتو، یک شرکت مولتی میلیارد دلاری، مالک حتی یه اداره هم نیست.