فاصله‌گذاری مالی

این مقاله نیز قصد دارد تا به بررسی این سوال بپردازد که آیا در دوران رکود، نوآوری‌هایی که پشتوانه سرمایه خطرپذیر دارند رشد می‌نمایند یا خیر و دلایل آن‌ها چیست. به همین منظور از داده‌هایی استفاده‌ شده‌است که از سال ۱۹۷۶ تا ۲۰۱۷ به بررسی رابطه بین سرمایه‌گذاری و ثبت اختراع یا حق امتیاز(۶) در استارتاپ‌ها (یا به بیان دیگر همان نوآوری) می‌پردازند. بررسی این داده‌ها و اینکه چگونه نوآوری‌هایی که به پشتوانه سرمایه خطرپذیر هستند، در طول زمان رشد کرده‌اند و نسبت آنها با چرخه‌های اقتصاد کلان چگونه بوده‌است، منجر به پیدا کردن چهار الگوی رفتاری شده است.
اول آنکه، حق امتیازها و یا اختراع‌هایی که توسط استارتاپ‌های سرمایه‌های خطرپذیر(۷) ثبت شده‌اند، از کیفیت بالاتر و اهمیت اقتصادی بیشتری نسبت به حق امتیازها و یا اختراع‌های دیگر، برخوردار بوده‌اند. یکی از شاخص‌هایی که بیانگر این الگو بود، تعداد استنادها(۸) به این اختراع‌ها و حق امتیاز‌ها می‌باشد. به عنوان مثال، ۲۹.۴٪ اختراع‌ها و حق امتیاز‌های استارتاپ‌های سرمایه‌های خطرپذیر جزو ۱۰٪ اختراع‌ها و حق امتیاز‌هایی هستند که بیشترین استناد به آنها شده‌است و همچنین ۴.۷٪ اختراع‌ها و حق امتیاز‌های این استارتاپ‌ها، جزو ۱٪ اختراع‌ها و حق امتیاز‌هایی هستند که بیشترین استناد به آنها شده‌اند. همچنین استارتاپ‌های سرمایه‌های خطرپذیر، به احتمال خیلی بیشتری، اختراع‌ها و حق امتیاز‌هایی را ثبت می‌کنند که اصیل، عام‌تر و نزدیکتر به علوم پایه هستند. و دلیل این را نیز می‌توان به نقش بسیار مهم و کلیدی سازمان‌هایی که پشتوانه سرمایه خطرپذیر دارند، در زمینه ایجاد شغل و رشد نوآوری دانست.
دوم آنکه، می‌توان به این موضوع پی‌برد که نوآوری‌هایی که پشتوانه سرمایه خطرپذیر دارند، بسیار وابسته به تغییرات در جهت دور تجاری هستند و این وابستگی حتی نسبت به اقتصاد آن کشور و یا جهان نیز بیشتر است. به طور دقیق‌تر می‌توان بیان کرد که تعداد و کیفیت ثبت اختراع‌ها و امتیازات در زمینه تکنولوژی توسط استارتاپ‌های سرمایه خطرپذیر به شدت وابسته به میزان سرمایه‌گذاری خطرپذیر در آن استارتاپ در هر ماه می‌باشد. همینطور قابل مشاهده‌ است که در دوران رکود که سرمایه‌های کمتری به استارتاپ‌ها داده می‌شود، کیفیت اختراع‌ها و نوآوری‌ها نیز به همان میزان کاهش می‌یابند.
سوم آنکه، نتایج نوآوری‌ها (مثلا نتایج حجم معاملات) توسط استارتاپ‌هایی بدست می‌آیند که سرمایه‌گذاران آنها تخصص در حوزه سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌های نوپا دارند.
و در نهایت چهارم آنکه، تغییراتی که در نوآوری در زمان رکود بوجود می‌آیند، ریشه در نوع سازمان‌هایی که جذب سرمایه خطرپذیر می‌کنند و همچنین در تغییرات در ماهیت نوآوری در چرخه تجاری دارد. به طور خاص می‌توان گفت، استارتاپ‌هایی که آخرین سرمایه خطرپذیر خود را در طول شش ماه قبل از شروع رکود (یعنی در دوران رشد اقتصادی) جذب کرده‌اند هیچ کاهشی را در کیفیت نوآوری‌های خود نداشته‌اند.
حال چرا اصلا باید در دوارن رکود کاهش در سرمایه‌گذاری خطرپذیر و در نوآوری داشته باشیم؟ دلایل این سوال را می‌توان به گروه‌های مختلف تغییر در فرصت‌های سرمایه‌گذاری و یا سختی در ارزش‌گذاری آنها، تغییر در تعداد کارآفرینان به دنبال جذب سرمایه و همچنین مشکلات و محدودیت‌ها در تامین سرمایه خطرپذیر برای نوآوری‌ها در دوران رکود تقسیم کرد.
تقریبا تمامی دلایل بیان شده به میزان‌های متفاوت در دوران رکود نقشی را بازی می‌کنند. بنابراین با توجه به آنچه تاکنون گفته شده‌است، پیشرفت در نوآوری وابستگی بسیار زیادی در گروه‌های سرمایه‌گذاران خطرپذیری دارد که متخصص حوزه استارتاپ‌های نوپا هستند. به عنوان مثال در اوایل دهه ۲۰۰۰ بعد از فروپاشی دات‌کام(۹)، سرمایه‌گذاران خطرپذیری که در حوزه فناوری اطلاعات کار می‌کردند سعی کردند در این حوزه بمانند و در حوزه‌های دیگر (مثلا بیوتکنولوژی) سرمایه گذاری نکنند و این بدین معنی است که بسیاری از شرکت‌ها که ارزش خالص مثبتی داشتند، به دلیل پیدا نکردن سرمایه مناسب، از بین رفتند. و این مساله به اینجا ختم نمی‌شود. حتی بسیاری از سرمایه‌گذاران خطرپذیری که سرمایه کافی و بیش‌ازحد دارند نیز به دلیل اینکه پیش بینی محدودیت نقدینگی در آینده را دارند، سرمایه‌گذاری خود را محدود می‌کنند و این سبب می‌شود که بسیاری از استارتاپ‌ها نتوانند به کار خود ادامه دهند.
در نتیجه تمام آنچه بیان شد، می‌توان گفت که با توجه به هفته‌های اول شیوع بیماری کووید-۱۹ شاهد کاهش شدیدی در حجم سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر بودیم و در کاهش و رکود در تمام بخش‌ها و صنایع مشاهده شد گرچه فقط متمرکز بر سرمایه‌گذاری‌های استارتاپ‌های نوپا بود. و با نگاه به ۴۰ سال گذشته می‌توان مشاهده کرد که این الگوی رفتاری در اوایل تمام رکودهای اقتصادی اتفاق افتاده‌است.
همچنین با نگاه به نوآوری‌ها به پشتوانه سرمایه‌های خطرپذیر می‌توان دید که اختراعات و امتیازات ثبت شده توسط این سازمان‌ها دارای ارزش بیشتر آکادمیک و علمی است و یا به تعبیر بهتری کیفیت بالاتری دارند و این نوع نوآوری‌ها به شدت وابسته به تغییرات در جهت دور تجاری هستند. و حتی با کنترل و محدود کردن سطح فعالیت‌های سرمایه‌گذاران خطرپذیر در طول زمان، باز اثر رکود بر این نوع نوآوری‌ها که پشتوانه سرمایه خطرپذیر دارند، بسیار مخرب هستند و این مورد خصوصا درباره سرمایه‌گذاران متخصص حوزه استارتاپ‌های نوپا بیشتر است.

منبع:

Howell, Sabrina T., Josh Lerner, Ramana Nanda, and Richard Townsend. “Financial Distancing: How Venture Capital Follows the Economy Down and Curtails Innovation.” Harvard Business School Working Paper, No. 20-115, May 2020

early-stage VC (۱

later-stage VC (۲

business cycles (۳

pro-cyclical shifts (۴

counter-cyclical shifts (۵

patent (۶

VC-backed startups (۷

citations (۸

dot-com collapse (۹